آموزش مستقیم، اگرچه ممکن است در برخی موارد مفید باشد، می‌تواند تأثیرات منفی بر کودکان داشته باشد. برخی از این مضرات شامل موارد زیر است:

۱. کاهش خلاقیت و تفکر انتقادی: آموزش مستقیم معمولاً بر انتقال اطلاعات و پاسخ‌های صحیح تمرکز دارد، که می‌تواند فرصت کودکان برای کشف، آزمایش و خلق ایده‌های جدید را محدود کند.
۲. انگیزه‌های بیرونی: این روش ممکن است بیشتر بر نمرات و پاداش‌های خارجی تأکید کند تا بر انگیزه‌های درونی، که می‌تواند منجر به کاهش علاقه و اشتیاق کودکان به یادگیری واقعی شود.
۳. کاهش خودمختاری: در آموزش مستقیم، کودکان اغلب به عنوان گیرندگان منفعل اطلاعات عمل می‌کنند، که می‌تواند استقلال و خودباوری آنها را کاهش دهد.
۴. استرس و فشار روانی: روش‌های آموزشی مستقیم می‌توانند با ایجاد فشار برای دستیابی به نتایج مشخص و عملکرد بالا، استرس و اضطراب در کودکان ایجاد کنند.
۵. یکنواختی و کسل‌کنندگی: این نوع آموزش معمولاً کمتر تعاملی و بیشتر یکنواخت است، که می‌تواند منجر به بی‌حوصلگی و کاهش تمرکز کودکان شود.
۶. عدم تطابق با نیازهای فردی: آموزش مستقیم کمتر به تفاوت‌های فردی بین کودکان توجه دارد و ممکن است نتواند نیازهای خاص هر کودک را برآورده کند.
۷. کاهش مهارت‌های اجتماعی: این روش معمولاً فرصت‌های کمتری برای کار گروهی، همکاری و تعامل اجتماعی فراهم می‌کند.

به طور کلی، تعادل بین روش‌های آموزش مستقیم و غیرمستقیم، به همراه توجه به نیازها و تفاوت‌های فردی کودکان، می‌تواند به بهبود فرآیند یادگیری و توسعه کودکان کمک کند.